باز هم همان حکایت همیشگی
 پیش از آنکه با خبر شوی
لحظه عظیمت تو نا گزیر می شود
ناگهان چقدر زود دیر می شود!
باید خود را پیدا کنم ...
  وقت ، وقت رفتن است ...
باید از خودم تا خودم کوچ کنم ...
می دانم یک روز دنیا شبیه آن رویا خواهد شد ...
و همچنان مبارز خواهم ماند ...!
مبارزه با نفس ...
برای رضای او ...
 تا طلوعش منتظر خواهم ماند ...
به جایگاه ستارگان سوگند ..  
 که مهر طلوع خواهد کرد..
که آسمان لیل پرستاره خواهد بود ...
فقط آیا ...
ما را  . . .  ؟